Co czują dzieci alkoholików?

Dzieci wychowywane w rodzinie z problemem alkoholowym borykają się z tym problemem nierzadko w osamotnieniu. Wstyd jaki im towarzyszy każe milczeć i nie obnażać swojej sytuacji rodzinnej. Skutkuje to wielkim osobistym dramatem rozgrywającym się w domowym zaciszu. Dzieci alkoholików próbują na tyle tuszować swój problem, że starają się być jak najlepszymi uczniami, aby nikt nie rozstrzygał, skąd biorą się ich trudności szkolne.

To często dzieci, które mają wzorowe zachowanie, dobre oceny i angażują się w życie szkolne. Jednocześnie to te same dzieci, które nie zapraszają nikogo do domu, bo nigdy nie mają pewności co tam zastaną. Chronią swojego domu bardzo silnie. Chronią alkoholika, a problem narasta. W rodzinie alkoholowej jest pewien model przyjmowania ról przez dzieci. Ich dzieciństwo jest zaburzone, więc wcielanie się w określone role jest dla nich sposobem radzenia sobie z sytuacją. Skuteczne leczenie alkoholizmu uświadamia rodzinom alkoholików ich zaburzone postawy.

Ukryć przed światem swój wielki dramat

Najczęściej najmłodsze dziecko w rodzinie przyjmuje rolę maskotki. Jego zadaniem jest łagodzenie gniewu pijanego rodzica, rozładowuje napięcie i rozśmiesza. Bierze na siebie rolę błazna.

Inną rolą jest kozioł ofiarny, który najbardziej doświadcza tragizmu alkoholizmu w rodzinie. Jest to dziecko, które nie potrafi się odnaleźć, eksperymentuje z używkami, wchodzi w konflikt z prawem, nie realizuje obowiązku szkolnego i przeżywa ciągły bunt.

Jeszcze inną rolę przyjmuje tak zwane dziecko we mgle, niewidoczne, izolujące się. Nie chce dokładać problemów, dlatego unika relacji z ludźmi.

Bohater rodzinny natomiast to najczęściej najstarsze dziecko. Jego rolą jest przejmowanie roli rodzica, które nie wywiązuje się ze swoich obowiązków. Bohater rezygnuje z realizacji swoich potrzeb na rzecz troski o młodsze rodzeństwo. Wszystkie te role wskazują na duże zaburzenie całej rodziny. Nie tak powinno przecież wyglądać dzieciństwo.